Vakantie IJsland 2010

Vroeg opgestaan voor onze lange rit naar het binnenland naar Landmannalaugar. We doen een bustocht omdat we met onze auto niet over de wegen in het binnenland kunnen rijden. Om 8:40 moesten we bij het benzinestation in Hveragerði zijn, maar een paar kilometer van ons huisje. Omdat de bus daar normaal niet stopt moest iemand op de rotonde gaan staan om de bus op te wachten en de chauffeur duidelijk maken dat we mee wilden. Arjan ging op de rotonde staan terwijl Hilleke en Ciska nog wat dingen kochten bij de benzinepomp. De bus was precies op tijd en was stopte ook bij de benzinepomp. Toen we vertrokken zag het weer er nog goed uit, zonnig, blauwe lucht en wat witte wolken. Maar hoe dichter we tijdens de ruim 3 uur durende rit bij Landmannalaugar kwamen hoe meer de lucht betrok. Onderweg zijn we nog wel een aantal maal gestopt, onder andere in de buurt van de beroemde Hekla vulkaan. Even na 12 uur kwamen we bij Landmannalaugar aan. Landmannalaugar is een met lava bedekt dal omgeven door ryolietbergen in de meest prachtige kleuren; geel, bruin, rood, groen en blauw. Het lavaveld Laugahraun bestaat voor een groot deel uit obsidiaan, vulkanisch glas. We hadden ruim 2 uur om hier rond te kijken en zijn begonnen met een wandeling (klauterpartij) over het lavaveld. Toen we daarvan terug kwamen, en bij de 2 oude Amerikaanse schoolbussen die als winkels dienen koffie gingen drinken, begon het te miezeren. Er is ook een camping en een hut waar je kan overnachten als rugzaktoerist. Verder is er nog een warmwatermeer waar in kan worden gezwommen. We hadden wel onze zwemkleding meegenomen, maar vonden het te koud om er in te gaan. Toen het steeds harder begon te regenen zijn we terug gegaan naar de bus die om 3 uur weer vertrok voor de ruim 3 uur durende terugrit.

Zaterdag 24 juli verlieten we het westen van IJsland om via de zuidkust koers te zetten richting het oosten. De route voerde ons langs de inmiddels bekende Eyjafjallajökull vulkaan die in het voorjaar van 2010 voor zoveel overlast zorgde bij het vliegverkeer door enorme hoeveelheden as uit te stoten na een uitbarsting. In de buurt van de eerste stop deze dag, de Seljalandsfoss waterval, konden we ook de schade aan de ringweg zien die was veroorzaakt door de uitbarsting van de Eyjafjallajökull. Een deel van de weg is toen weggespoeld door smeltend gletsjerijs en men was nog bezig om de weg te herstellen. We konden er echter wel overheen. Het weer zag er niet zo goed uit, zwaar bewolkt en zo af en toe viel er regen. Boven de oceaan was het overigens zonnig en een blauwe lucht, maar boven land was hetprecies het tegenovergestelde.

Zoals hierboven reeds vermeld was de eerste stop bij weer eens een waterval, de zoveelste deze vakantie, de Seljalandsfoss waterval. Een niet zo grote maar wel tamelijk hoge waterval, 65 meter. Het bijzondere aan deze waterval is dat je er, via een glibberig pad, achterlangs kan lopen.

Vanaf de Seljalandsfoss zijn we onderlangs de vulkaan gereden naar de volgende waterval, de 60 meter hoge en 25 meter brede Skógafoss waterval. Eén van de bekendste watervallen van IJsland. Toen we hier stopten lag het parkeerterrein en de omgeving nog vol met as van de uitbarsting van de Eyjafjallajökull. Ciska had al speciaal een bekertje meegenomen om as in te verzamelen en dat heeft ze hier ook direct gevuld. Overigens kun je ook in diverse souvenierwinkels een potje met as kopen voor zo'n 2000 ISK (13 euro) en hier kun je het met kruiwagens tegelijk gratis meenemen. Via een trap met 389 treden kun je naar boven lopen vanwaar een fantastisch uitzicht op de omgeving wordt geboden. We hadden gehoopt hiervandaan de vulkaan te kunnen zien, maar helaas zaten er nog heuvels en wolken voor. Arjan en Ciska zijn nog een pad ingelopen in de hoop op een beter zicht, Ciska wilde namelijk erg graag de vulkaan zien. Hilleke is terug gegaan om koffie te drinken in het restaurantje wat bij de waterval ligt. Arjan en Ciska zijn zo'n 1,5 km het pad doorgelopen naar een wat hogere top, maar helaas zat de vulkaan in de dichte wolken en was dus niet te zien. Zij zijn dus ook maar terug gelopen en in het restaurant hebben we wat gegeten alvorens verder te rijden.

Vervolgens reden we onder langs de Mýrdalsjökull gletsjer. Deze lag dichter bij de weg en was dus wel te zien. Hier reden we ook door de Mýrdalssandur, een zogenaamde zandspoelvlakte die is gevormd door de gletsjerrivieren van de Mýrdalsjökull. Hier komen ook regelmatig zandstormen voor die het zicht ernstig kunnen belemmeren, maar wij hadden daar geen last van. Na deze sandur volgde een rit door het 565 km² grote Eldhraun lavaveld dat is gevormd door een uitbarsting van de spleetvulkaan Lakagigar in 1783/84. Een volgende stop was bij een groep basaltzuilen bij Dverghamrar waar we een korte wandeling hebben gemaakt. Toen we tijdens het vervolg van de reis een goed zicht hadden op een uitloper van de Vatnajökull zijn we even gestopt om een foto te maken. Het toeval wilde dat we dit goed konden zien omdat hier weinig bewolking was en de gletsjer door de zon werd beschenen. Vandaar was het nog maar een klein stukje rijden naar ons volgende guesthouse.

Het Jökulsárlón gletsjermeer is een bijzonder meer. In dit meer drijven enorme blokken ijs die van de Vatnajökull gletsjer afbreken en vervolgens langzaam richting zee drijven. Helaas werkte de zon niet goed mee, het was zeer zwaar bewolkt en het zicht was slechts een paar honderd meter. De gletsjer aan de overzijde van het meer was niet eens te zien. Met een amfibievoertuig zijn we het meer opgeweest voor een rondvaart van zo'n drie kwartie tussen de ijsschotsen door. Tijdens de vaart viel er ook zo af en toe nog wat regen. Tegen het einde van de vaart wordt even gestopt en wordt een blok kristalhelder ijs in stukken gehad zodat iedereen er iets van kan proeven. Zo'n brok gletsjerijs is overigens al zo'n 1000 tot 1500 jaar oud. Zoiets ouds hadden we nog nooit geproefd. Na de rondvaart hebben we in het restaurantje wat gedronken en vervolgens zijn we wat langs het meer gaan lopen en langs de rivier richting de zee. Maar door de zeer dichte mist was er weinig aan. Gelukkig klaarde het in de loop van de dag wat op en brak zo af en toe de zon door zowat we nog iets van dit magnifieke meer meekregen. Na nog wat te hebben gegeten zijn we naar een iets verder op gelegen gletsjermeer gereden. In dit veel kleinere Fjallsárlón gletsjermeer drijven veel kleinere ijsbergen rond. Nadat we hier ook even hebben rondgekeken en gelopen zijn we naar ons volgende guesthouse gereden, niet ver van het Jökulsárlón gletsjermeer verwijderd. Daar kregen we een vrij grote kamer in een nieuwe aanbouw bij het huis die nog niet helemaal af was. In de kamer misten dan ook nog wat zaken zoals bv een spiegel boven de wastafel.

Nadat we onze spullen in de kamer hadden gebracht zijn we naar Höfn (spreek uit Hub) gereden waar eerst bij de Tourist Info zijn langs geweest. In dat gebouw zit namelijk ook een interresante tentoonstelling over de Vatnajökull gletsjer. Nadat we deze boeiende tentoonstelling hadden bekeken zijn we in restaurant Humarhöfnin in Höfn langoustines gaan eten die hier vers gevangen zijn. Na het eten zijn we terug gereden naar ons guesthouse.

Toen we de volgende dag opstonden zag het er opnieuw weer grijs uit en regende het. Niet echt een dag om er op uit te trekken. Na het ontbijt zijn we naar de Svinafellsjökull gletsjer gereden, een gletsjertong van de Vatnajökull die vrijwel direct aan de ringweg ligt. Via een hobbelige weg konden we bij de parkeerplaats komen maar we moesten nog wel een stukje lopen naar de gletsjer. Helaas was die nog steeds niet bereikbaar. We liepen een stukje over een smal paadje langs een berg maar nergens waren we dicht genoeg bij de gletsjer om er op te kunnen. Toen het ook weer begon te regenen zijn we terug gelopen naar de auto. Vanaf de gletsjer was het maar een klein stukje rijden naar het informatie centrum van het Nationaal Park Skaftafell. Hier hebben we langs de informatieborden gelopen en opeens was daar ook weer de Zwitserse familie Vögel die we al zo vaak zijn tegengekomen deze reis. In het infocentrum was ook nog een film over de uitbarsting van de Öræfajökull in 1996 waardoor veel schade ontstond door de zgn jökulhlaup, een gletsjerdoorbraak waarbij in korte tijd enorme hoeveelheden water uit het Grímsvötn meer als een zondvloed de gletsjer afraasden en alles op zijn pad meesleurde. Na nog wat te hebben gegeten zijn we naar de Svartifoss waterval gelopen, het was namelijk inmiddels gestopt met regenen. De wandeling was zo'n 1,5 km enkele reis. De waterval is op zich niet zo groot of mooi, maar vooral bekend door de mooie basaltformaties waarin de waterval ligt. Weer terug in het infocentrum hebben we nog wat gedronken en zijn terug gereden naar ons guesthouse, het was namelijk inmiddels weer gaan regenen en hadden geen zin verder nog iets te ondernemen.

De volgende dag zijn we wat vroeger opgestaan en nadat we na het ontbijt de spullen in de auto hadden geladen zijn we vertrokken voor het laatste lange stuk rijden naar ons volgende en tevens laatste guesthouse in Fell bij Egilsstaðir. Eerst zijn we weer naar Höfn gereden waar Ciska zondag iets had gezien voor Arjans verjaardag maar toen was de winkel gesloten. Nadat ze het cadeau had gekocht zijn we naar het ook in Höfn gevestigde Huldusteinn stenen museum gegaan waar allerlei stenen en mineralen werden tentoongesteld. Dit speciaal voor Ciska ivm haar interesse voor gesteenten. We zijn ongeveer een uur in dit niet zo grote, maar wel interresante museum geweest dat is gevestigd in een voormalig zwembad. In het museum zijn stenen, hoofdzakelijk uit IJsland, tentoongesteld die door de eigenaren in de loop der jaren zijn verzameld. Maar tegenwoordig (2023) lijkt het museum niet meer te bestaan. Onze volgende stop was in Djúpivogur een vissersplaatsje en oude handelsnederzetting. In het oudste gebouw, Langabúð uit 1790, hebben we heerlijk gelunched. Vandaar zijn we verder gereden over de ringweg waarbij we tussen Djúpivogur en Breiðalsvik nog een stuk gravelweg tegenkwamen. Net voor Breiðalsvik zijn we nog gestopt bij een mooi uitzichtspunt aan de kust, Streitishvarf, waar we een stukje hebben gewandeld. Vandaar zijn we in 1 ruk via de ringweg naar Fell gereden waarbij we overigens nog een lang stuk gravelweg tegenkwamen. Deze en het vorige stuk zijn nog de enige ongeasfalteerde gedeeltes van de ringweg. Toen we even later in Egilsstaðir aankwamen was de cirkel van onze rondreis rond, hier waren we bijna 3 weken eerder begonnen met onze rondreis over IJsland en nu zijn we er weer terug. Even later waren we aan het einde van de middag bij het guesthouse.